Pouisses-tu installer une serrure dans les toilettes? Je ne voudrais jamais plus voir ce que j’ai vu hier.
Czy mógłbyś założyć w toalecie zamek? Nie chciałabym nigdy ponownie widzieć tego, co zobaczyłam wczoraj.

jamais plus = nigdy więcej
jamais encore = nigdy dotąd

Nic trudnego, prawda?

Jedyne, co może nas zmylić, to że dosłownie tłumacząc jamais encore (nigdy wciąż/znowu) może nam się wydawać, że chodzi właśnie o nigdy więcej. Ale nie: jeśli chcemy zadeklarować coś dotyczącego przyszłości, używamy jamais plus. Jeśli opisujemy coś z przeszłości – jamais encore.

Nous ne nous tairons jamais plus quand quelqu’un met un ananas sur la pizza.
Nigdy więcej nie będziemy siedzieć cicho gdy ktoś położy ananasa na pizzy.

Après ce qui s’est passé pendant la teuf hier, je ne suis pas sûre que je veux utiliser ce abattant de cuvette jamais plus.
Nie jestem pewna, czy po tym, co stało się na wczorajszej imprezie, chcę kiedykolwiek znowu korzystać z tego sedesu.

teuf (f) = pot. impreza; pochodzi z verlan. W wyrazie fête (f) (= impreza) odwrócono kolejność głosek, a następnie zmieniono zapis tak, by zgadzał się z wymową.

Wydaje mi się, że najciekawszym aspektem tych konstrukcji jest to, że korzystając z nich często używamy kilku czasów w jednej wypowiedzi. Możemy np. opowiedzieć o czymś co wydarzyło się ostatnio – lub co dzieje się teraz – i zadeklarować, że w przyszłości już do tego nie dojdzie. Możemy również być zmuszeni do użycia mowy zależnej, zwłaszcza w przypadku jamais encore, gdy często już w zdaniu nadrzędnym używamy czasu przeszłego, a potem jest jeszcze straszniej.

Jamais encore ai-je pensé que quelqu’un pourrait boire autant et ne pas calancher.
Nigdy dotąd nie myślałam, że ktoś mógłby tyle wypić i nie wykitować.

calancher = pot. umrzeć, wykitować; od caler = zatrzymać, zaciąć [coś]; pot. odpuścić [sobie coś]. se caler = rozgościć się (il s’a calé dans le fauteuil = rozsiadł się w fotelu).